Blog vijf, een net iets meer bijzondere blog. Naast de Coronacrisis komt een andere crisis naar boven, eentje die misschien nooit verdwijnen zal en er altijd al is geweest. Namelijk de crisis van discriminatie en racisme. De zoveelste zwarte man uit de Verenigde Staten is vermoord door disproportioneel politiegeweld.
Er wordt betoogd tegen racisme en het politiegeweld tegen de zwarte gemeenschap. De kwestie deze dagen is wat je moraliteit zegt over het dilemma tussen de betogingen in de 'Black live matters' context en de veiligheid omtrent het Coronavirus.
Empathie
Na de moord op George Floyd kwam er veel protest. Het onrecht waarmee mensen met een zwarte huidskleur moeten omgaan is er nog steeds. Maar meer dan ooit wordt het ook ontkent. Jammer genoeg zijn zulke gebeurtenissen nodig om mensen te laten opkomen om het probleem onder ogen te zien. Het is afschuwelijk hoe sterk discriminatie (in zowel vorm van racisme, als geslachtsdiscriminatie, enzoverder) is ingeburgerd. Zo vertelde een Vlaamse rapper en liedjes schrijver van Blackwave., dat hij op de trein zag dat een donkere man gecontroleerd werd op zijn ticket. In een flits van een seconde dacht: Die man zal geen ticket hebben. Dit moet uiteraard aanvecht worden. We moeten streven naar structurele veranderingen.
Als blanke middenklasser is het bijna onmogelijk te begrijpen wat mensen met een andere huidskleur ondervinden. Daarom vind ik het ook niet nodig om te oordelen of ze het recht hebben om tijdens deze periode van ziekteverspreiding te protesteren. Zeker en vast hebben ze het recht hun stem te laten horen, iedereen trouwens.
Het enige wat ik kan zeggen is dat mensen als ik op z'n minst kunnen proberen te begrijpen wat ze meemaken en te begrijpen dat wij het niet kunnen beleven zoals zij dat doen. Wij zijn altijd bevoorrecht geweest.
Om af te sluiten wil ik wel meegeven dat ik geweld tegen geweld geen oplossing vind, enkel een versterking van het geweld. Natuurlijk is het makkelijke materie voor andersgezinden om dat deel er uit te nemen en hen over dezelfde kam te scheren. Zelfs dan kunnen we begrip tonen voor hun frustratie, daarom niet goed te keuren wat ze doen, maar wij kunnen die agressie over discriminatie niet voelen.
Mijn dank om te lezen en tot de volgende blog.
Groeten
Lowiek Vanhee
Geen opmerkingen:
Een reactie posten